Aansprakelijkheid onafhankelijke assurantietussenpersoon voor onderverzekering
Reuvers heeft een sport- en fitnesscentrum geëxploiteerd te Heerlen. Dat centrum is als gevolg van een brand geheel teniet gegaan.
Ten behoeve van de opstal en de inventaris had Reuvers een opstal- respectievelijk een inventarisverzekering afgesloten. Daarnaast had Reuvers ook een verzekering afgesloten ter vergoeding van eventuele bedrijfsschade.
Bij het opmaken van de schade als gevolg van de brand is Reuvers gebleken dat hij ter zake de belangen die waren verzekerd met voormelde verzekeringen telkens ernstig onderverzekerd was.
Volgens Reuvers zijn de assurantietussenpersonen gehouden tot vergoeding van die schade.
Reuvers stelt daartoe het volgende. Volgens haar valt de assurantietussenpersonen een verwijt te maken, nu zij verantwoordelijk zijn voor de ontstane onderverzekeringen. Zij hebben zich er volgens Reuvers nooit van vergewist of de bedoelde verzekeringen wel voldoende dekking boden voor de verzekerde belangen en hebben nooit bij Reuvers informatie opgevraagd om dat te kunnen beoordelen. Ook hebben zij Reuvers nooit gewezen op het risico van onderverzekering. Hadden zij dat wel gedaan, dan zou Reuvers, naar zij stelt, geen schade hebben geleden.
Beoordeling door de rechtbank
De rechtbank stelt voorop dat een assurantietussenpersoon tegenover zijn opdrachtgever de zorg dient te betrachten die van een redelijk bekwaam en redelijk handelend beroepsgenoot mag worden verwacht. Het is zijn taak te waken over de belangen van de verzekeringnemers bij de tot zijn portefeuille behorende verzekeringen.
Hij zal zich er periodiek van moeten vergewissen of de verzekeringen die ten behoeve van zijn opdrachtgever zijn afgesloten aanpassing behoeven in de zin dat de verzekerde som moet worden verhoogd ter voorkoming van onderverzekering.
Van een tussenpersoon mag daarbij een actieve houding worden verwacht. Hij moet niet alleen reageren naar aanleiding van informatie die hem door de verzekeringnemer wordt verstrekt of waarvan hijzelf op de hoogte is geraakt en die van invloed kan zijn op de verzekerde som (bijvoorbeeld een verbouwing, uitbreiding of verfraaiing van een opstal, belangrijke wijzigingen in bedrijfsomzet, kostenposten etc.), maar hij zal ook eigener beweging moeten ageren. Hij dient niet alleen op gezette tijden (minimaal eenmaal per jaar) de verzekeringnemer te wijzen op het gevaar van onderverzekering en in verband daarmee moeten informeren of zich (gebouwelijke) wijzigingen hebben voorgedaan die van invloed kunnen zijn op de verzekerde som, maar hij zal daarnaast meer in het algemeen jaarlijks moeten onderzoeken of er gevaar dreigt van onderverzekering op andere gronden dan gebouwelijke wijzigingen, bijvoorbeeld door de stijging van het algemene prijspeil.
De verplichting van de assurantietussenpersoon om relevante informatie te vergaren weegt in dit opzicht zwaarder dan de verplichting van de verzekeringnemer om eigener beweging die informatie te verschaffen.
Nieuwe assurantietussenpersoon
De zorgplicht van de assurantietussenpersoon brengt naar het oordeel van de rechtbank ook met zich dat bij de overdracht van een verzekeringsportefeuille aan hem, de nieuwe assurantietussenpersoon dient te onderzoeken of er sprake is van onderverzekering in de overgenomen portefeuille. De opvolgend assurantietussenpersoon mag er niet zonder meer op vertrouwen dat zijn voorganger de overgedragen portefeuille correct heeft beheerd. Het is een eigen verplichting van de opvolgend assurantietussenpersoon om dat te onderzoeken. Zou hij dat niet doen, dan zou de verzekeringnemer alsnog kunnen worden geconfronteerd met de gevolgen van onderverzekering als zich een schadegeval voordoet. Taak van de assurantietussenpersoon is juist om te waken over de belangen van de verzekeringnemer, waaronder het voorkomen van gevaar van onderverzekering.
De hierboven weergegeven casus is een samenvatting. De volledige uitspraak is te vinden via de onderstaande link met rechtspraak.nl:
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBLIM:2015:4887