Bemiddelingskosten bij huurovereenkomsten

Robava bemiddelt bij de totstandkoming van huurovereenkomsten tussen eigenaren van onroerende zaken en partijen die woon- of andersoortige ruimte zoeken. Zij doet dit onder meer door het onderhouden van een internetsite, waarop zij woonruimten plaatst. De site is voorzien van een zoekmachine met behulp waarvan woningzoekenden snel het woningbestand dat bij Robava in portefeuille is kunnen filteren aan de hand van door hen in te voeren criteria (aard van de woonruimte, oppervlak, aantal kamers, uitvoering, beschikbaarheid, huurprijs etc.).

Gedaagde heeft via deze site woonruimte gezocht en belangstelling kenbaar gemaakt voor een woning. Na een daartoe gemaakte afspraak om de woning te bezichtigen, heeft gedaagde een acceptatieformulier ondertekend.  

Robava is van mening dat gedaagde hierdoor een bemiddelingsvergoeding van € 1.065,05 aan haar verschuldigd is. Aangezien gedaagde weigert deze vergoeding te betalen, besluit Robava een gerechtelijke procedure tegen gedaagde te beginnen.

Robava voert ter onderbouwing van deze vordering aan dat zij in opdracht van gedaagde heeft bemiddeld bij het vinden van woonruimte. Volgens Robava heeft gedaagde de door Robava voor hem gevonden woonruimte geaccepteerd door ondertekening van een acceptatieformulier. Bij acceptatie van een door Robava aangeboden woning is de huurder volgens Robava een bemiddelingsvergoeding verschuldigd.

De kantonrechter heeft kennis genomen van de internetsite van Robava, waarop zij haar woningaanbod heeft geplaatst. De zoekpagina vermeldt nergens dat Robava Algemene Voorwaarden hanteert. Een link naar dergelijke voorwaarden is op de zoekpagina niet te vinden, net zo min als op de vervolgpagina waar een belangstellende uitkomt, wanneer hij een interessante woning nader wil bekijken of op de daarop volgende pagina voor het aanvragen van informatie over een woning.

De site kent bovenaan een balk met verschillende links naar subpagina's. Eén van die links staat onder de tab "Huren". Wanneer deze wordt aangeklikt, verschijnt een pagina waarop de werkwijze van Robava wordt uitgelegd.

Een woningzoekende wordt echter niet eerst langs deze pagina geleid, voordat hij of zij het woningaanbod kan bekijken. Evenmin is het invullen van het inschrijvingsformulier "als woningzoekende" verplicht om toegang te krijgen tot het woningaanbod van Robava. Pas onderaan dat inschrijfformulier wordt verwezen naar de inhoud van de bemiddelingsovereenkomst, die overigens pas zichtbaar wordt nadat het inschrijfformulier is ingevuld. Maar die invulling is dus niet vereist om het woningaanbod van Robava te kunnen onderzoeken.

De overeenkomst die onderaan het inschrijfformulier zichtbaar kan worden gemaakt vermeldt nergens dat daar Algemene Voorwaarden op van toepassing zijn.

De slotsom tot hier aan toe is dat de mogelijkheid bestaat dat een woningzoekende op de site van Robava een voor hem of haar interessante woning vindt en daar contact over opneemt, zonder dat de woningzoekende zich via een inschrijfformulier als zodanig bij Robava heeft laten registreren en zonder dat deze kennis heeft hoeven te nemen van voorwaarden waaronder het woningaanbod wordt gedaan, met name ten aanzien van de verschuldigdheid van bemiddelingskosten. Het is dus zeer wel mogelijk dat een woningzoekende pas bij het aanbieden van het acceptatieformulier wordt geconfronteerd met het gegeven dat Robava voor haar werkzaamheden een vergoeding verlangt van de woningzoekende.

Gedaagde heeft aangevoerd dat hij via internet de woonruimte heeft gevonden, vervolgens een afspraak heeft gemaakt om deze te bezichtigen en, na afloop van de bezichtiging, de woonruimte als zodanig heeft aanvaard.

In reactie op dit verweer heeft Robava geen kopie van een inschrijfformulier in het geding gebracht waaruit blijkt dat tussen haar en gedaagde een bemiddelingsovereenkomst tot stand is gekomen. Volgens haar eigen voorwaarden komt een bemiddelingsovereenkomst tot stand door ondertekening van de overeenkomst door Robava en de opdrachtgever. Een dergelijke schriftelijke, door beide partijen ondertekende bemiddelingsovereenkomst heeft Robava ook niet in het geding gebracht en Robava heeft ook niet gesteld dat een dergelijke schriftelijke overeenkomst bestaat.

Het door Robava overgelegde "acceptatieformulier" kan niet als zodanig gelden, omdat het niet vermeldt dat de acceptant door ondertekening van het formulier een bemiddelingsovereenkomst aangaat met Robava.

Het voorgaande voert de kantonrechter tot de slotsom dat inderdaad geen bemiddelingsovereenkomst tussen partijen tot stand is gekomen, op grond waarvan Robava enige vergoeding bij gedaagde in rekening kan brengen. Dat gedaagde vóór het moment van ondertekening van het acceptatieformulier ooit heeft aanvaard dat hij voor bemiddeling door Robava een vergoeding verschuldigd zou worden, is niet aangetoond.

Ten overvloede zij hierbij nog opgemerkt dat gedaagde heeft aangevoerd dat een huurovereenkomst uiteindelijk niet tot stand is gekomen, omdat de verhuurder van gedaagde verlangde dat deze een waarborgsom zou voldoen van drie maanden huur. Het acceptatieformulier vermeldt echter dat de te betalen waarborgsom voor de woning één maand huur zou bedragen.

Aldus moet ook worden aangenomen dat Robava niet heeft kunnen leveren wat zij aan gedaagde heeft aangeboden en wat gedaagde door ondertekening van het acceptatieformulier heeft aanvaard, te weten een woning voor € 895,= huur per maand en met een waarborgsom ter grootte van dat bedrag.

En als Robava dan zo helder en duidelijk op haar site communiceert dat zij werkt op basis van "No cure, no pay", kan de kantonrechter niet anders dan constateren dat zich hier een geval voordoet van "no pay".

Op voorgaande gronden moet het gevorderde worden afgewezen.

De hierboven weergegeven casus is een samenvatting, de volledige uitspraak is te vinden via de onderstaande link met rechtspraak.nl:  

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBOBR:2013:6772

Home