Colportage
Volgens Jan heeft hij een overeenkomst met Piet gesloten voor het leveren van een trap. Piet weigert de trap echter af te nemen. Volgens Jan is hij krachtens de toepasselijke algemene voorwaarden hierdoor bevoegd 30 procent annuleringskosten in rekening te brengen. De factuur waarbij annuleringskosten in rekening is gebracht, heeft Piet onbetaald gelaten.
Vraag: moet Piet de annuleringskosten betalen?
Overwegingen rechter
De rechter onderzoekt eerst of hier sprake is van colportage. In dat geval dient, op straffe van nietigheid, de schriftelijke overeenkomst - of bevestiging daarvan - te
vermelden, kort gezegd, dat de overeenkomst binnen acht dagen na ontvangst van de overeenkomst kan worden ontbonden (artikelen 24 en 25 Colportagewet). Dat is in dit geval niet
gebeurd.
Hoewel Jan betwist dat sprake is van colportage, ziet de rechter dat anders. Artikel 1 lid 1 sub d van de Colportagewet definieert een colporteur als volgt: “degene die in de
uitoefening van een beroep of bedrijf door persoonlijk bezoek dan wel door of in samenhang met de aanprijzing van een goed of een dienst in een groep van ter plaatse van de aanprijzing aanwezige
personen, tracht een particulier te bewegen tot het sluiten van een overeenkomst, strekkende tot het aan deze verschaffen van het genot van een goed, het aan deze verlenen van een dienst of het
door deze als kredietnemer deelnemen aan een goederenkrediet”. Volgens het derde lid van genoemd artikel 1 is niet als een persoonlijk bezoek aan te merken: “… het persoonlijk bezoek, dat in
overwegende mate voortvloeit uit een initiatief van degene, die wordt bezocht, …”
De vraag is of hier of het persoonlijke bezoek waaruit de overeenkomst is voortgekomen in overwegende mate voortvloeide uit een initiatief van Piet. Die vraag beantwoordt de
rechter ontkennend.
Vast staat dat Jan Piet heeft bezocht naar aanleiding van een door Piet via internet ingevulde enquête genaamd “Nationale Consumenten Enquête”. Daarbij had Piet aangegeven dat hij graag geïnformeerd wilde worden over traprenovaties. Vervolgens is Piet benaderd door het callcenter van Jan en is met hem een afspraak gemaakt voor een bezoek door een vertegenwoordiger van Jan.
Weliswaar is het invullen van de Nationale Consumenten Enquête een initiatief geweest van Piet, maar dat initiatief was niet gericht op het verkrijgen van informatie over traprenovaties en al helemaal niet op een persoonlijk bezoek daarover.
Evenmin valt het bevestigende antwoord op de vraag of hij daarover geïnformeerd wilde worden, in redelijkheid zo uit te leggen. Vervolgens heeft Jan kennelijk het initiatief genomen om de contactgegevens van Piet te verkrijgen en hem telefonisch te benaderen.
Kennelijk is op enig moment een afspraak gemaakt voor een huisbezoek, maar gesteld noch gebleken is dat Piet daartoe enig initiatief heeft genomen.
Dat Piet op enig moment initiatief voor een dergelijk huisbezoek heeft getoond, is dan ook niet gebleken. De conclusie is dan ook dat de gestelde overeenkomst het onmiddellijke gevolg is van de
werkzaamheid van een colporteur. Deze is derhalve nietig.
Het gevorderde wordt afgewezen